>

Als aan een bestuurder of een commissaris decharge wordt verleend, dan wordt deze bij besluit van de algemene vergadering ontheven van aansprakelijkheid van het door hem gevoerde beleid respectievelijk het door hem uitgeoefende toezicht. De decharge ziet daarmee op aansprakelijkheid van de bestuurder/commissaris ten opzichte van de vennootschap en staat niet aan externe aansprakelijkheid van de bestuurder/commissaris jegens bijvoorbeeld een crediteur in de weg. Het vaststellen van de jaarrekening door de algemene vergadering strekt niet automatisch tot het verlenen van decharge. Dit is anders als alle aandeelhouders tevens bestuurder van de vennootschap zijn. In dat geval strekt het vaststellen van de jaarrekening automatisch tot het verlenen van decharge. Als niet alle aandeelhouders tevens bestuurder van de vennootschap zijn, dient het besluit tot decharge afzonderlijk op algemene vergadering van aandeelhouders te worden geagendeerd en dient daartoe rechtsgeldig te worden besloten.

>>

Als de vennootschap na het verlenen van een decharge een vordering tot schadevergoeding tegen een bestuurder of commissaris instelt, dan kan deze vordering afstuiten op de decharge. Dat is echter alleen het geval als de feiten waarop de vordering is gebaseerd uit de jaarrekening blijken of als deze feiten aan de algemene vergadering bekend zijn gemaakt voordat tot de decharge is besloten. Een decharge heeft daardoor een beperktere reikwijdte dan soms gedacht. Het is namelijk vaste rechtspraak dat een beroep op decharge niet zal slagen als de vordering op feiten ziet die de (individuele) aandeelhouders buiten het verband van de algemene vergadering bekend zijn geworden. In dat geval stuit een vordering tot schadevergoeding niet af op de aan de bestuurder of commissaris verleende decharge.

>>>

Om een succesvol beroep op decharge te kunnen doen, dient door de bestuurders en commissarissen dus open kaart te worden gespeeld. Dat geldt zelfs als er slechts een aandeelhouder is die tevens bestuurder van de vennootschap is waarbij de aandeelhouder in principe dan aan zichzelf (zij het met een andere pet op) decharge verleend. Zelfs in dat geval dient de bestuurder de bij hem aanwezige wetenschap over van belang zijnde feiten duidelijk in de jaarrekening op te nemen of tijdens de algemene vergadering (bestaande uit zichzelf) expliciet te noemen en te notuleren. Dit lijkt wellicht op het opvoeren van een onnodig, formeel toneelspel, maar het voorkomt dat achteraf een tevergeefs beroep op de decharge wordt gedaan. Als deze formaliteiten worden gevolgd, kan een rechtbank – mocht het zover komen – namelijk niet anders oordelen dan dat de feiten waarop de vordering is gebaseerd op de juiste wijze aan de algemene vergadering zijn bekend gemaakt voordat decharge werd verleend met als resultaat dat het beroep op decharge slaagt.