In mijn vorige artikel kon ik over dit onderwerp met een groot aantal open vragen afsluiten, maar een paar zijn inmiddels beantwoord. De WADA heeft besloten om Chris Froome niet schuldig te verklaren aan het gebruik van verboden middelen in de inmiddels beruchte salbutamol zaak daterend uit de Vuelta van vorig jaar. Vervolgens heeft de internationale wielerunie Chris Froome niet geschorst. De organisator van de Tour de France, ASO, heeft besloten Froome te laten starten. De zaak was in behandeling vanaf najaar 2017 en in de laatste week voor de start van de Tour volgden de besluiten elkaar in rap tempo op. Chris Froome zou onder druk van de dreiging van ASO van deelneming worden uitgesloten omdat ”hij de goede naam van de Tour in diskrediet zou brengen”.  Het beleid van het Sky team rondom medicijn gebruik roept veel vragen op en de door WADA gehanteerde normen hieromtrent.

Het theoretische kader

Terug naar de Governance Code voor Sport waarvan de principes wereldwijd onderschreven worden. Hoe zou het idealiter moeten zijn? In het geval van de wielersport heel eenvoudig m.i:
Alle nationale wielerbonden zouden zich dienen te conformeren aan de Governance Code Sport waardoor eenheid van beleid ontstaat, inclusief de doping reglementen. In de “ALV” van de UCI stellen de nationale bonden vervolgens het te voeren beleid vast. De UCI moet dan een operationele directie hebben die wordt benoemd door het Bestuur van de UCI. Zij controleren vervolgens of de directie het geaccordeerde beleid uitvoert, zoals dat is vastgelegd in de “ALV” van de wereld wielerbond, de UCI. Het Bestuur van de UCI verantwoordt zich in de ALV van de UCI naar de nationale wielerbonden. Deze ALV keurt jaarlijks de uitgeoefende controle goed of af en heeft als sancties het afkeuren van het jaarverslag en in het ultieme geval het afzetten van het Bestuur.

In de ideale situatie zou de UCI dan de ploegen accrediteren, maar ook de wedstrijden en haar organisaties. Die organisaties zouden zich dus dienen te conformeren aan het doping beleid (uit te voeren door de WADA), de controles en dus ook de schorsingen. Beroep tegen besluiten is dan mogelijk bij een onafhankelijk rechterlijke macht, in dit geval het hoogste sporttribunaal CAS (Court of Arbitration for Sport) dat zetelt in Lausanne. De scheiding van functies en de verankering daarvan in structuren, op basis van statuten en reglementen, is dus nog steeds ver te zoeken in de wielersport. Opvallend is ook dat slechts 7 World Tour Teams zich hebben aangesloten bij de MPCC (Mouvement pour un Cyclisme Credible), die gezamenlijk een gedragscode opgesteld hebben o.a. over het bestrijden van het gebruik van doping in de wielersport.

De enige conclusie die er te trekken valt uit de hele gang van zaken rondom Froome en team Sky is structureel de eerste aanbeveling in de Governance Code Sport. De eenheid van beleid, organisatie en structuur wordt overal anders geïnterpreteerd, dan wel met voeten getreden. Zelfs de basale uitgangspunten: wie maakt het beleid, wie voert het uit, wie controleert het en wie beschikt over effectieve sancties, is in de wielersport niet duidelijk.

Het WK voetbal in Rusland vanuit Goverance perspectief gezien

Het WK voetbal in Rusland is nog aan de gang en ook hier is in feite de chaos op Governance terrein groot. Het organiserende Russische comité is door de FIFA buitenspel gezet voor wat betreft de dopingcontroles. Dit is gebeurd toen diepgravend WADA onderzoek aan het licht bracht dat georganiseerd werd door het Russische ministerie van Sport. Op grote schaal is gefraudeerd door de Russen onder andere bij de OS van Sotsji. In de aanloop naar de toewijzing van het WK voetbal kreeg het hoofd van het Russische WADA laboratorium in Moskou, Grigori Rodtsjenkov, van hogerhand de opdracht de positieve tests van 154 voetballers waaronder het gehele Russische team dat actief was op het vorige WK voetbal in Brazilië, te negeren en de uitslagen te doen verdwijnen.

Als de FIFA correct gehandeld had, op basis van het WADA rapport, had Rusland de organisatie van het WK voetbal in 2018 al drie jaar geleden ontnomen moeten worden en de Russische voetbalbond geschorst moeten zijn. Niets van dit alles is gebeurd. Wat doet de FIFA? Zij voert de dopingcontroles op het WK nu in eigen beheer uit. Daarvoor worden speciaal buitenlandse medici en officials ingehuurd en de dopingstalen worden binnen 48 uur naar het doping lab in Lausanne gestuurd. De positieve doping samples uit het verleden zijn door de Russische justitie in beslag genomen voor “onderzoek” en de Russen weigeren ze vrij te geven, ondanks zware druk van IOC en WADA.

Het controlerend orgaan in het voetbal, de FIFA, trekt dus niet de enige juiste consequentie uit de recente WADA rapportages. Vooral ten aanzien van de houding van het Russische organisatie comité voor dit WK en ten aanzien van doping. Dat zou zijn geweest, de accreditatie van dit toernooi terugtrekken en de Russische bond en haar voetbalteams schorsen. Er volgt een halfzachte maatregel; de FIFA voert de dopingcontroles zelf uit (want het Russische laboratorium kan de FIFA niet vertrouwen).

Ook de FIFA heeft, naar mijn mening, klonten boters op het hoofd vanwege het halfzachte beleid. Hoe kom ik tot die conclusie? De FIFA accepteert inmiddels wel de volledige wereld antidopingcode maar daarentegen hanteert het een eigen tuchtcommissie, heeft het een eigen beroepsorgaan en gaat het zeer soepel om met het systeem van de whereabouts. Critici omschrijven het sanctiebeleid in het internationale voetbal dan ook als zeer coulant en in strijd met de internationale afspraken. Mijn conclusie: governance, eenheid van beleid en structuur zijn ver te zoeken in de wereld van de internationale (top)sport. Die wereld wordt nog steeds door financiële en politieke belangen geregeerd, zodat er van “same level playing field” voorlopig nog geen sprake zal zijn.